Mijn reis door Jordanië was een afwisselende reis. Met afwisseling tussen natuur en cultuur; van eeuwenoude ruïnes tot eindeloos falafel eten en van dobberen in het water tot urenlang hiken door de woestijn. Wat ik in Jordanië heb gedaan, lees je in deze traveldiary van Jordanië.
Traveldiary Jordanië 2019
Dag 3: Petra
In de ochtend staan we op tijd klaar om met z’n zevenen een taxi te pakken van Amman naar Wadi Musa. Dit dorp is de toegangspoort naar Petra. De reis duurt een aantal uren, maar vliegt voorbij. Éénmaal in wadi Musa nemen we afscheid van onze taxigenoten en check ik, samen met twee andere reisgenoten, in bij het Rafiki hostel en maken we ons klaar voor een dag hiken in Petra.
Aan het einde van de ochtend beginnen we aan de wandeling naar Petra. In Jordanië is het eigenlijk overal heuvel op, berg af. Het begin van onze wandeling is gemakkelijk, alleen maar naar beneden. Tijdens onze wandeling worden we omringd door schoten. Het was wel even wennen, maar de locals maken ons al snel duidelijk dat er niets ergs aan de hand is. Er is een diploma-uitreiking, dus ze schieten juist als ‘viering’. Dit gebeurt de hele dag door, toch bijzonder om schoten zo dichtbij te horen.
Eenmaal bij de ingang van Petra, moeten we onze Jordan Pass laten scannen. Dit is de eerste plek, waar ze de Jordan Pass ook daadwerkelijk willen zien en ook scannen.
We beginnen aan onze tocht. We wandelen een kilometer voor we bij de Siq aankomen. De Siq is een canyon waar je doorheen kunt wandelen om uiteindelijk bij the Treasury aan te komen. Gelijk als we binnen zijn, worden ons ezel- en paardenritjes aangeboden. Wij slaan dit vriendelijk af, maar dat weerhoudt de locals er niet van om dit te blijven vragen.
In de Siq genieten we van de laatste kleine stukjes schaduw. Het valt ons mee hoe druk het er is, ook al is het midden op de dag. Na een kilometer of twee komen we aan bij the Treasury, welke je op vrijwel alle ansichtkaarten kunt vinden. The Treasury is het populairste bouwwerk, waardoor de meeste toeristen alleen hiervoor komen en dan Petra weer verlaten. Zo zonde, want Petra is niet overdreven een hele stad.
Nadat we genoeg foto’s hebben geschoten bij the Treasury, beginnen we aan onze klim omhoog, om van bovenaf de berg foto’s te maken van het imposante bouwwerk. We moeten 1 dinar te betalen om een foto te mogen maken, want de locals zijn inmiddels ook wel slim genoeg om overal een slaatje uit te slaan. Net als een fles water waar je opeens drie keer zoveel voor betaalt, maar geef ze eens ongelijk.
Na onze klim, verkennen we de rest van Petra. We volgen de Street of Facades, verkennen het amfitheater en gaan naar de Royal Tombs. Het is inmiddels al vrij heftig om middenin de zon te lopen, laat staan als je ook nog eens trappen op moet lopen.
We lopen door naar de Colonnaded Street en begeven ons naar het pad wat ons naar the Monestary zal leiden. We hebben echter niet zoveel research gedaan en beginnen aan deze hike, terwijl we geen idee hebben hoe ver het is. Ruim 800 treden moeten we beklimmen, in de brandende zon. Achteraf was dit niet een heel tof idee, na alle andere dingen die we al hadden gedaan. De 800 treden zijn hels en ik heb het echt moeilijk.
Ik heb het meerdere malen geprobeerd op te geven, maar mijn reisgenoten hebben me er doorheen weten te slepen. Ruim 800 treden verder kom ik bezweet, vermoeid en half dood aan bij the Monestary. De Monestary is ook een gigantisch bouwwerk, zelfs nog veel groter dan the Treasury en het enige wat ik het komende half uur doe, is vanaf een bankje onderuitgezakt genieten van het imposante bouwwerk. Met een koud, welverdiend drankje in mijn hand. Zittend op dat bankje, in de midden van de woestijn, ben ik toch ontzettend blij dat ik mijn tocht heb doorgezet (inclusief heel veel flesjes water).
Nadat ik weer enigszins ben uitgerust, beginnen we aan onze weg terug. Weer ruim 800 treden afwerken, maar gelukkig ga ik dit keer naar beneden waardoor de tocht toch wel wat gemakkelijker wordt. Aan het einde van de middag hebben we alle treden afgelopen en lopen we via de Colonnaded Street terug naar the Treasury. We hebben echt geluk, want vrijwel alle toeristen zijn al weg. Er is niemand meer te bekennen en we hebben the Treasury helemaal voor onszelf, ideaal!
Uiteindelijk lopen we zeer voldaan, maar ontzettend moe terug naar Wadi Musa, terug naar ons hostel. De laatste traptreden bij ons hostel zijn hels, zo erg dat ik ze maar omhoog kruip. Het wordt nog erger als ik ook nog te horen krijg dat de kamer op de derde verdieping is, wat een drama. Mijn benen kunnen niet meer.
Eigenlijk was het plan om in de avond terug te gaan naar Petra, om ‘Petra by night’ bij te wonen. Na deze dag houd ik het echter voor gezien, aangezien ik geen stap meer kan verzetten. Ik kijk nog wel de mooie zonsondergang vanaf de rooftop, maar dan is het alleen nog tijd om ergens te eten en verder helemaal niets te doen. Tijdens het eten worden we ook weer vergezeld door schoten om ons heen, maar ook nu schijnt het nog steeds van de ‘viering’ te zijn.
Dag 4: Petra
Ik heb een Jordan Pass aangeschaft, waarbij ik twee dagen toegang heb tot Petra. Het vervelende is dat deze dagen achtereenvolgend moeten zijn, waardoor je geen tijd hebt om bij te komen. Met dikke spierpijn word ik wakker en ik twijfel of ik wel terug naar Petra moet gaan. Ik kan nog steeds amper lopen, maar ik het kader van ‘ik ben er nu..’, maak ik me toch weer klaar om terug te gaan. Ditmaal met dezelfde reisgenoten en een Amerikaanse vrouw die met ons meegaat.
Vandaag besluiten we de Wadi Farasa trail te lopen. Dit schijnt een toffe hike te zijn, weg van het toeristische gebeuren. Eenmaal terug in Petra moeten we eerst weer die ellendige Siq door, langs the Treasury. Het is vandaag vrijdag, dat betekent dat het weekend is in Jordanië. En dat is te merken.. hoe (relatief) rustig het gisteren was, zo druk is het vandaag. We starten met de hike naar the High Place of Sacrifice, waar je naar de top van een berg wandelt en mooi uitzicht hebt over Petra.
Hierna beginnen we aan onze hike langs de Wadi Farasa trail, wat een ontzettende goede keuze blijkt te zijn. Het is er werkelijk prachtig. Weg van alle drukte, we komen welgeteld drie andere toeristen tegen. Af en toe dwaalt er een verdwaalde man uit een grot en hier en daar lopen wat geiten. Ook staan we versteld van de mooie bouwwerken. Overal waar we komen, is wel iets te zien. In elke hoek is wel een verdwaalde grot of bouwwerk te vinden.
We zijn ongeveer de hele middag met deze hike bezig, en aan het einde van de middag komen we aan bij het einde van de trail. Hoe ik deze wandeling heb kunnen voltooien, snap ik zelf ook niet helemaal maar het was het zeker dubbel en dwars waard. Dat ik de komende dagen niet meer kan lopen, moet ik maar voor lief nemen.
In de avond genieten we van de gezelligheid bij het hostel. Er zijn best veel Nederlanders, hoe kan het ook anders? Overal waar je tegenwoordig komt, lijken veel Nederlanders te zitten. 😉
Dag 5: Wadi Rum
De volgende ochtend sta ik vroeg op, om met de taxi naar Wadi Rum te gaan. Deze tocht is ongeveer anderhalf uur en rond een uurtje of negen komen we aan in Wadi Rum.
We komen aan bij het tentenkamp, middenin de woestijn. Pas aan het einde van de middag hebben we een jeeptour geboekt, dus tot die tijd is het wachten geblazen. Gelukkig is er in het kamp een soort loungeplek gebouwd, waar we in de schaduw kunnen zitten. In de zon is ook niet te doen.
We worden verwelkomd door een vriendelijke meneer, die geen woord Engels kan. Hij komt gelijk aan met zoete thee, die we maar accepteren uit dankbaarheid. Hij belt een man die wel Engels kan, en die vertelt ons wat de stand van zaken is. In de loop van de ochtend komen er een aantal gasten uit de tenten druppelen, maar verder is er niemand te bekennen.
De jongelui zijn hier met eigen auto gekomen en nodigen ons uit om alvast een ritje in de woestijn te maken. Dat slaan we natuurlijk niet af, aangezien er verder vrijwel niets te doen is. We nemen graag plaats in de laadbak van de auto en vertrekken vervolgens de woestijn in om in het zand rond te crossen. Heel tof.
Na dit ritje zetten de jongens ons weer netjes af bij het tentenkamp en gaan er vandoor. Wij lunchen in het kamp, en wachten de rest van de middag op het punt dat wij kunnen vertrekken om opnieuw de woestijn in te gaan. Je verwacht het niet, maar zelfs hier middenin de woestijn hadden wij wifi, wat het wachten tot wat gemakkelijker maakte.
Aan het einde van de middag is het zover. We worden opgepikt door een jeep en gaan wederom te woestijn in. De jeep gaat niet zo snel als de auto vanmiddag, maar zo gaat het rondkijken wel iets gemakkelijker. In de laadbak van een jeep, rijdend door het rode zand, met her en der rotsen en bergen om je heen is toch wel een geluksmomentje. We maken een aantal stops bij toffe uitzichtpunten en mooie plekken, maar als laatste klimmen wij op een berg om vanaf hier de zonsondergang te kijken. Het ultieme geluksgevoel. Middenin een gigantische woestijn, vanaf een berg de zonsondergang aanschouwen is zo mooi!
Voldaan gaan we in het donker terug naar het kamp, waar de man des huizes voor het avondeten heeft gezorgd. Inmiddels zijn er een handjevol andere toeristen bijgekomen. We genieten van een buffet met hummus, rijst, kip, yoghurt en vers fruit. Het smaakt heerlijk. Na het eten nemen we plaats bij het kampvuur om te genieten van onze avond en vooral om sterren te kijken. Want middenin de woestijn is ook een perfecte plek om de prachtige sterrenhemel te aanschouwen. Wat mooi!
Dag 6: Wadi Rum – Aqaba
Al snel worden we de tent uitgebrand. In de nacht koelt het nog wel redelijk af, maar zodra de zon weer opkomt wordt het al snel te warm in de tent. Ik probeer het zo lang mogelijk te rekken om uit bed te gaan, maar op een gegeven moment moet ik wel omdat ik me ziek voel.
Moe en in mijn slaapkleding wandel ik door het kamp om naar het toiletgebouw te gaan. Gelukkig red ik dat net, want zodra ik bij het toilet ben begin ik te overgeven. Helaas is het me niet gelukt om één keertje een vakantie te vieren zonder dat ik ziek word. Als alles eruit is, ga ik terug naar mijn tent om bij te komen, maar ik voel me nog steeds ziek. De man des huizes heeft het al snel door en vraagt iets aan me in een taal die ik niet begrijp. Hij maakt een drinkgebaar dus ik knik maar en begin uit mijn waterfles te drinken.
Na een paar minuten komt de beste meneer terug met thee. Ik probeer vriendelijk te bedanken, maar ze maken me duidelijk dat dit goed schijnt te zijn voor je buik. Een andere meneer legt me uit dat het thee met salie is. Als ik een klein slokje neem haak ik echter af, want het is niet te drinken! Zo smerig. Ik probeer de thee te mixen met een bende water en drink dan nog een kleine teug. Dit blijkt echter genoeg te zijn..
De wc red ik dit keer echter niet, aangezien ik gelijk na de tweede slok alles eruit gooi. Dat dit zeer effectief zou zijn, hadden ze inderdaad gelijk in. Ik probeer het her en der nog op te vangen met mijn handen, maar dat heeft ook geen enkele zin. Dan laat ik het maar gewoon gaan en probeer ondertussen naar de wc te strompelen. Als ik bij de wc ben, is alles er echter al uit maar ik moet ook wel toegeven dat ik me opgelucht voelde.
Ik moet even bijkomen van dit voorval en voel me nog wel slap, maar toch pakken we onze spullen om naar onze volgende bestemming te gaan; Aqaba. Na een uurtje komt een taxi ons ophalen om weg te brengen. Ik vertel hem dat ik niet fit ben, waarna de meneer zegt dat we bij een supermarkt gaan stoppen. Hier zorgt de meneer voor een kotszakje en brengt wat flesjes drinken voor ons mee. ‘complementary’ zoals ze dat zeggen.
Ik overleef de taxirit zonder overgeven, wat alweer aanvoelt als een geluksmomentje. We laten ons afzetten bij het hostel en kunnen gelukkig al eerder inchecken. Ik neem plaats in een stapelbed, waar ik eigenlijk de rest van de dag niet meer uitkom. De mensen van het hostel zijn bijzonder vriendelijk en komen ongeveer elk uur bij me kijken, ze brengen me thee, vragen of het goed gaat en komen op een gegeven moment met brood aan “want ik moet iets eten”. Heel lief.
Dit voorval doet me echter denken aan mijn tijd op Koh Phi Phi, waar ik ook zo ziek was dat ik bijna twee dagen op een bamboe-bedje moest liggen. Mijn lichaam was daarna zo pijnlijk van het harde bed. Zo voelt dit ook een beetje na een dag in bed liggen. Ik snap niet dat alle bedden hier zo hard kunnen zijn.
Nieuwsgierig naar meer Jordanië?
Jeruzalem: alle tips voor je bezoek aan deze heilige stad
Ontdek Bethlehem: alle tips voor je bezoek aan deze Palestijnse stad
Amman: doen in de hoofdstad van Jordanië
Aqaba, Jordanië: relaxen bij de Rode Zee
Drijven in de Dode Zee: tips en tricks
Kosten: rondreis rondreis Jordanië (en Israël)
Jerash: eeuwenoude Romeinse ruïnestad in Jordanië
Reisroute: twee weken Jordanië (en Israël)
Wadi Rum: overnachten in de woestijn
Beginnen met de voorpret voor je reis naar Jordanië?
Regel hier je accommodatie voor je reis naar Jordanië.
Wil je een auto huren om je reisroute door Jordanië zelf af te leggen?
Je eigen reisroute uitstippen voor je reis door Jordanië?
30 Responses
Oh wauw! Wat een prachtige foto’s. Volgens mij is het in zulke landen ook wel “normaal” dat je ziek word als je er niet woont toch?
Ik was inderdaad niet de enige die er ziek is geworden. 😉
Ook ik ben ziek geworden in Wadi Rum en volgens mij heb ik dat al vaker gelezen bij andere reisbloggers. Volgens mij gaat er iets niet goed met het eten daar in de woestijn 😉 Ondanks alles vond ik het wel een geweldige bestemming en ik wil heel graag een keer terug! Ik vond Petra en Wadi Rum echt zo ontzettend mooi.
Haha dat geloof ik direct. Het is ook niet de meest hygiënische plek natuurlijk. 😉 Ik vond het ondanks dat ook echt heel tof en onwijs mooi.
Okee, als ik ooit nog eens naar Petra en Wadi Rum wil (en dat wil, want hee, het zijn natuurlijk wel 2 werelderfgoedsites ?) moet ik dus ech nie dit verslag aan mijn vrouw laten lezen: 800 treden omhoog en omlaag, hostel, hard stapelbed, ziek (van het eten?), tent, hitte, schieten. Allemaal zaken waar ze gelijk compleet van op tilt staat. Laten we het er maar op houden dat ze vakantie niet beschouwd als een periode van afzien….?
Mij daarentegen lijkt het wel wat, zeker Petra is toch wel een van de meest iconische sites die er op de lijst staaat. Die moet je eigenlijk ech wel een keer gezien hebben.
Haha zo’n reis gaat inderdaad niet zonder slag of stoot. 😉
Die kleuren zijn zo mooi, al die schakeringen in bruin, zand en goud tinten. I love it. Prachtig reisverslag trouwens!
Oh dat vind ik ook! Het is zo fotogeniek.
Petra en wadi rum zijn voor mij de redenen om Jordanië te willen bezoeken. Slim om twee dagen te gaan en zo ook eens de wat minder bekende plekken te bezoeken. Ik wist ook helemaal niet dat Petra zo groot was!
Nee, dat wist ik ook niet, maar het is echt huge! Drie dagen was misschien nog wel beter geweest haha.
Wat een pech met alle spierpijn en misselijkheid. Reizen is niet altijd makkelijk, het hoort erbij. Maar jee, wat zag je ook veel moois!!
Zeker weten, dat is het dan allemaal wel weer waard haha.
Aah wat balen dat je je zo ziek voelde! Maar wat een prachtige plekken heb je in Jordanië bezocht! Hihi, die wandeling lijkt me ook behoorlijk heftig 😉
Dat is altijd balen, maar helaas iets waar ik bijna nooit onderuit kom. 😉 Die wandeling was redelijk intens ja.
Ellendig dat je je zo rot hebt gevoeld op reis! Wadi Rum heb ik niet bezocht tijdens mijn reis door Jordanië. Petra gelukkig wel. Je loopt je de tandjes hier he! Maar mooi om te zien.
Ja niet normaal, maar het is het zeker dubbel en dwars waard!
Wow, dat ziet er allemaal erg indrukwekkend uit. Ik ben jaloers op je dat je zo’n heerlijke reis maakt!
Dankjewel, het was zeker een prachtige reis. 😀
Zoveel mooie foto’s en blog artikelen. Jouw site is een grote inspiratie!
Dankjewel voor je compliment! 😀
Ik kan geloven dat je op bepaalde momenten erg moe was, maar lijkt mij wel een prachtige ervaring. Hoop dat ook nog ooit mee te mogen maken!
Ik hoop ook voor je, dat je het ooit mee mag maken. Het is er werkelijk waar prachtig. 😀
Wauw wat prachtig daar. Je foto’s zijn echt heel mooi geworden
Het is er zeker mooi! Dankjewel 😀
Wat een fantastische foto’s! Zo een reis wil ik ook is maken!
Wie weet in de toekomst! 🙂 Ik kan het je echt aanraden.
ik kijk echt elke keer mijn ogen uit hier op je site 😀 hele mooie fotos en wat een ervaringen
Dankjewel!
Jaren geleden was ik met mijn vriend in Eilat in de winter en maakten we een dagtrip naar Petra waarbij we ook door Wadi Rum reden. Een prachtige omgeving waar ik zeker meer van wil zien.
Je kunt genoeg indrukken opdoen tijdens een dagtrip, maar om er echt van te kunnen genieten heb je toch meerdere dagen nodig! 🙂